Kurtka puchowa w górach - czy to dobry pomysł?

Izolacja termiczna – dlaczego puch nie ma sobie równych?

Puch gęsi lub kaczy oferuje najlepszy stosunek wagi do generowanego ciepła spośród wszystkich znanych izolatorów. Jego fenomen polega na trójwymiarowej strukturze kłębków, które zatrzymują ogromne ilości powietrza, tworząc barierę, przez którą ciepło twojego ciała nie ucieka na zewnątrz. Żadna syntetyczna ocieplina nie jest w stanie skompresować się do tak małych rozmiarów, oferując jednocześnie tak potężną termikę po rozprężeniu.

Wybierając odzież w góry wysokie lub na siarczyste mrozy w Tatrach, musisz pamiętać o systemie warstwowym. Zewnętrzne kurtki trekkingowe damskie czy męskie hardshelle chronią przed wiatrem i śniegiem, ale to warstwa spodnia odpowiada za grzanie. Dlatego lekkie swetry puchowe lub grube kurtki puchowe zimowe damskie i męskie stanowią serce zimowego ubioru, zakładane zazwyczaj na postojach, by nie dopuścić do wychłodzenia organizmu.

Wilgoć i pot – największy wróg naturalnego wypełnienia

Puch traci swoje właściwości izolacyjne niemal natychmiast po kontakcie z wodą. Mokre piórka sklejają się, tracą sprężystość i przestają magazynować ciepłe powietrze, co w skrajnych przypadkach może prowadzić do hipotermii. Dlatego klasyczna puchówka nie jest dobrym wyborem na intensywne podejście szczytowe, podczas którego mocno się pocisz, ani na deszczową pogodę w niższych partiach gór.

Zanim spakujesz kurtkę do plecaka, przeanalizuj prognozę pogody i charakter planowanej wycieczki. Naturalne wypełnienie sprawdzi się gorzej w następujących sytuacjach:

• Wysoka wilgotność powietrza i mgła – puch chłonie wilgoć z otoczenia, stając się cięższym i mniej efektywnym.
• Intensywny opad mokrego śniegu lub deszczu – bez warstwy membranowej puchówka szybko przemoknie.
• Dynamiczny wysiłek tlenowy – pot produkowany przez organizm skropli się wewnątrz kurtki, powodując jej zapocenie od środka.

W takich warunkach lepiej postawić na ociepliny syntetyczne (np. PrimaLoft) lub odzież hybrydową, która łączy puch w miejscach chronionych z syntetykiem w strefach narażonych na wilgoć.

Sprężystość cuin – parametr, który definiuje ciepło

Jakość puchu mierzy się w jednostkach cuin (cale sześcienne na uncję), co określa, jak bardzo puch potrafi się rozprężyć. Im wyższa wartość tego parametru, tym więcej powietrza zatrzymuje ocieplina przy tej samej masie, co przekłada się na lepszą izolację. W praktyce oznacza to, że kurtka o sprężystości 850 cuin będzie lżejsza i cieplejsza od modelu z wypełnieniem 600 cuin o tej samej grubości.

Na rynku spotkasz się z trzema głównymi klasami sprężystości:

• 500–600 cuin – puch średniej jakości, stosowany w tańszych kurtkach miejskich i turystycznych. Jest cięższy i mniej kompresyjny.
• 700–750 cuin – bardzo dobra jakość, standard w zaawansowanej odzieży górskiej. Zapewnia świetny balans między ceną a wydajnością.
• 850 cuin i więcej – elitarny puch o najwyższych parametrach, używany w odzieży ekspedycyjnej, gdzie liczy się każdy gram ekwipunku.

Impregnacja puchu – czy to działa?

Producenci coraz częściej stosują puch hydrofobowy, który w procesie obróbki został zaimpregnowany preparatem odpychającym wodę. Taki zabieg sprawia, że piórka wolniej chłoną wilgoć i szybciej schną, co zwiększa margines bezpieczeństwa w zmiennych warunkach pogodowych. Nie czyni to kurtki wodoodporną, ale pozwala jej zachować loft (puszystość) przez dłuższy czas w wilgotnym środowisku. Warto dopłacić za to rozwiązanie, jeśli planujesz wielodniowe trekkingi, gdzie możliwość wysuszenia sprzętu bywa ograniczona.

Konstrukcja i detale techniczne

Sposób uszycia kurtki ma równie duże znaczenie dla termiki, co jakość użytego w niej wypełnienia. W najcieplejszych modelach stosuje się konstrukcję komorową (box wall), gdzie przegrody oddzielone są taśmami dystansowymi. Eliminuje to tzw. zimne szwy – miejsca, gdzie w tradycyjnych kurtkach przeszywanych na wylot (stitch-through) materiał zewnętrzny styka się z podszewką, przepuszczając zimno.

Zwróć uwagę na funkcjonalne dodatki, które w górach stają się niezbędne:

• Kaptur kompatybilny z kaskiem – powinien być duży i regulowany, abyś mógł go założyć na kask wspinaczkowy podczas asekuracji.
• Wysoka garda – musi chronić szyję i dolną część twarzy przed wiatrem, eliminując konieczność noszenia szalika.
• Dwusuwakowy zamek główny – pozwala odpiąć kurtkę od dołu, co ułatwia dostęp do uprzęży bez wychładzania klatki piersiowej.
• Liczba i rozmieszczenie kieszeni – kieszenie zewnętrzne powinny być dostępne po założeniu plecaka, a wewnętrzna kieszeń siatkowa przyda się do ogrzania rękawiczek lub butelki z wodą.

Pakowanie i konserwacja w terenie

Ogromną zaletą puchu jest jego zdolność do kompresji, dzięki czemu ciepła kurtka zajmuje w plecaku tyle miejsca, co butelka wody. Do transportu służą specjalne woreczki kompresyjne, często dołączane do zestawu lub zintegrowane z jedną z kieszeni. Pamiętaj jednak, aby nigdy nie przechowywać puchówki skompresowanej w domu – długotrwałe ściśnięcie może trwale uszkodzić strukturę piórek i obniżyć ich sprężystość.

W trakcie wyprawy dbaj o swoją kurtkę, stosując się do kilku zasad:

1. Unikaj prania w zwykłych detergentach – używaj wyłącznie płynów dedykowanych do puchu, które nie wypłukują naturalnych tłuszczów z piór.
2. Susz kurtkę w stanie rozwieszonym – jeśli zamoknie w schronisku lub namiocie, daj jej czas na odzyskanie objętości.
3. Uważaj na uszkodzenia mechaniczne – materiały zewnętrzne w lekkich kurtkach (np. Pertex Quantum) są cienkie i łatwo je rozerwać o skałę lub raki.

Dobrze dobrana kurtka puchowa w góry posłuży Ci przez lata, pod warunkiem, że będziesz o nią dbać i używać jej zgodnie z przeznaczeniem. To inwestycja w Twój komfort i bezpieczeństwo, która zwraca się z nawiązką podczas każdego zimowego biwaku czy mroźnego postoju na grani.

Artykuł sponsorowany