"Moja mama obraziła się na wnuczkę… bo laurka na Dzień Babci była za mało kolorowa"

Czy tylko w mojej rodzinie takie sytuacje dzieją się na poważnie?

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Kiedy Dzień Babci zamienia się w konkurs piękności laurek

Zaczęło się od tego, że moja córka Zuzia postanowiła zrobić laurkę dla babci własnoręcznie. I wiecie co? Byłam z niej dumna. Siedziała nad tym pół wieczoru, wycięła serduszka, przykleiła naklejki i nawet narysowała kwiatki. Czy było idealnie? Może nie, ale przecież to laurka od dziecka, a nie plakat reklamowy.

W Dzień Babci pojechałyśmy do mojej mamy. Zuzia z uśmiechem wręczyła jej swoją pracę, a ja już się szykowałam na pełne wzruszenia "achy" i "ochy". Ale nie. Zamiast tego moja mama spojrzała na laurkę i powiedziała:

Hm… A dlaczego to takie... ubogie? Mogłaś dodać więcej kolorów. No i ten napis jakiś taki krzywy.

Zamarłam. Serio, zaniemówiłam na kilka sekund. Zuzia zrobiła wielkie oczy i zapytała: "Babciu, nie podoba ci się?". A moja mama, bez cienia zażenowania, stwierdziła:

No ładna, ale w zeszłym roku od Antka (wnuka cioci Krysi) dostałam piękniejszą. On to potrafi!

canva.com

Laurka kontra krytyka – waga ciężka

Nie wiem, co mnie bardziej zdenerwowało – to, że moja mama wprost skrytykowała pracę Zuzi, czy to, że porównała ją do Antka, jakby to był jakiś międzynarodowy konkurs artystyczny. Halo, mamo, naprawdę? To siedmiolatka, a nie projektantka wnętrz!

Zuzia była bliska łez. "Babciu, ja naprawdę się starałam" – powiedziała cicho. Ale moja mama, w swoim niezachwianym dążeniu do "ideału", dodała tylko:

No, to następnym razem poproś mamę o pomoc.

Następnym razem?! Nie wiedziałam, czy śmiać się, czy płakać.

Wieczorem, już po powrocie do domu, powiedziałam mamie przez telefon, że przesadziła. A ona na to:

No co ty, przesadzasz, to tylko laurka! Zuzia musi się uczyć, że nie zawsze wszystko jest doskonałe.

Tak, tylko w tym przypadku doskonała musiałaby być Zuzia, żeby sprostać wymaganiom mojej mamy.

Wielkie nadzieje i jeszcze większe rozczarowania

Najlepsze jest to, że to wcale nie pierwszy raz, kiedy moja mama wykazuje "zbyt wygórowane" oczekiwania wobec swojej wnuczki.

A czemu nie gra na pianinie? Ja w jej wieku już coś umiałam zagrać!
A czemu nie ma kółka w szkole? Powinna rozwijać się plastycznie!

Serio, mam wrażenie, że zamiast wnuczki, mama chciałaby mieć jakieś dziecko-robot, które robi wszystko perfekcyjnie i nigdy się nie męczy.

Rozmawiałam z ciocią Krysią (tak, mamą tego słynnego Antka). I wiecie, co powiedziała?

Ewa, moja mama też miała takie akcje, pamiętasz? Jak krytykowała moje rysunki, bo 'Anka z sąsiedztwa rysuje ładniej'? To chyba u nas rodzinne, przekażemy to dalej naszym dzieciom.

Parsknęłam śmiechem, bo to było tak absurdalne, że aż prawdziwe.

canva.com

Przesłanie dla przyszłych babć

Droga mamo, jeśli to kiedyś przeczytasz, to zapamiętaj: Dzień Babci to nie konkurs, kto dostanie najładniejszą laurkę. Dzieci dają z serca to, co mogą, i to powinno być dla Ciebie wystarczające. Zamiast krytykować krzywe serduszka i brak "wystarczającej" ilości kolorów, ciesz się, że wnuczka w ogóle chciała coś dla Ciebie zrobić.

A Zuzi powiedziałam jedno:

Twoja laurka była przepiękna i babcia po prostu nie zrozumiała jej artystycznego wyrazu.

Na co ona odpowiedziała: "To może za rok jej wydrukuję coś z internetu?". I wiecie co? Może to wcale nie byłby taki głupi pomysł.

Ewa

Wkurzona Martyna Wojciechowska nie przebierała w słowach. "Nie ma mojej zgody na ocenianie mnie przez pryzmat wyglądu"

Źródło: AKPA

Galeria 10 zdjęć

Autor:

Olga Szarycka

redaktor styl.fm

[email protected]

Wydawcą styl.fm jest Digital Avenue sp. z o.o.