"Ja chciałam eleganckie wesele, a Tomek wiejską potańcówę. Odwołałam ceremonię i nie żałuję"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Marzyłam o wielkim i eleganckim weselu

Chciałabym się poczuć jak księżniczka w tym wyjątkowym dniu. Z mnóstwem świeżych kwiatów, pięknymi dekoracjami, kryształowymi kieliszkami, wspaniałym zamkiem w tle i mną, w sukni niczym księżniczka. Wizja ślubu towarzyszyła mi już od dzieciństwa, kiedy oglądałam filmy o pięknych pannach młodych, idących do ołtarza przy dźwiękach skrzypiec. Taka wizja żyła w mojej głowie przez całe lata, więc naturalnie chciałam, aby ten dzień był magiczny, wytworny i pełen klasy.

Tomek był cudownym facetem, troskliwym i czułym, a przy tym zabawnym i totalnie spontanicznym. Zakochałam się w nim po uszy i wszystko wydawało się iść w dobrym kierunku. Ale gdzieś w głębi serca wiedziałam, że nasze wyobrażenia o przyszłości mogą się nieco różnić. Jeszcze zanim Tomek mi się oświadczył, miałam delikatne przeczucie, że może nie do końca dzielimy te same marzenia, szczególnie jeśli chodzi o nasz ślub i wesele. Mimo to, żyłam w nadziei, że kiedy już nadejdzie ten moment, jakoś znajdziemy wspólny język.

Canva.com

Tomek miał inną wizję

Dla niego najważniejsze było, żeby wesele było proste, swojskie i przede wszystkim – taneczne. W jego oczach wesele to była wiejska potańcówka, najlepiej w remizie, z zespołem disco-polo i górą jedzenia, które można jeść do białego rana. Zupełnie inna bajka niż moja.

Początkowo próbowałam się dostosować. Myślałam sobie, że przecież to tylko jeden dzień, a miłość i to, co mamy między sobą, jest najważniejsze. Ale im dłużej o tym rozmawialiśmy, tym bardziej narastał we mnie niepokój. Tomek zaczął narzekać na koszty. Kiedy pokazywałam mu piękne zdjęcia miejsc, które sobie wymarzyłam, patrzył na mnie z szeroko otwartymi oczami i mówił coś w stylu: „A po co tak wydziwiać?” albo „Nie lepiej to zrobić po prostu u nas na wsi?” I wtedy dotarło do mnie, że może ta różnica w naszych marzeniach jest większa, niż sądziłam.

Z każdą kolejną rozmową o ślubie rosło we mnie przekonanie, że nie możemy znaleźć wspólnego języka. Tomek uparcie trzymał się swojego, a ja czułam, że tracę swoją wizję tego dnia, o którym marzyłam od lat.

Zdecydowałam. Odwołałam nasz ślub. Może trochę, bo Tomka kochałam. Ale jednocześnie wiedziałam, że nie mogłabym zrezygnować z siebie, z tego, czego pragnęłam, dla świętego spokoju. Teraz szukam nowego wybranka, który będzie się chciał poczuć na swoim ślubie jak książę na białym rumaku, a nie jak chłopak z wiejskiej zabawy. Może to brzmi trochę egoistycznie, ale czasami trzeba postawić na swoje marzenia, zamiast próbować je zmienić dla kogoś, kto nie rozumie ich w pełni.

Hania

Księżniczka Grecji wzięła ślub. Wyglądała pięknie w niezwykle zdobnej sukni

Źródło: Rex Features/East News

Galeria 8 zdjęć